ΚΛΕΙΩ – Γυμνάσιο Οιχαλίας Τρικάλων 2013.
Η 6η κατά σειρά δημιουργία σχολικής ταινίας.
1ο βραβείο καλύτερης μαθητικής ταινίας στο 5ο νεανικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Artfools. Λάρισα 14-17 Φεβρουαρίου 2013.
1ο βραβείο καλύτερης ταινίας Β/θμιας Εκπ/σης στον 3ο Πανελλήνιο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους «Ένας πλανήτης…. μια ευκαιρία» που συνδιοργανώνουν η Δ/νση Α/θμιας Εκπαίδευσης Σερρών, η ΕΡΤ, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και η Δ/νση Εκπ/κής Ραδιοτηλεόρασης.
Η ταινία πραγματεύεται τη ζωή μιας μαθήτριας, της Κλειώς, που ζει με τη γιαγιά της, καθώς οι γονείς της είναι μετανάστες στη Γερμανία. Ο θεατής νιώθει έντονα τις συναισθηματικές διακυμάνσεις που βιώνει η Κλειώ στο σχολικό περιβάλλον, αλλά και στην καθημερινότητά της. Η καταπληκτική φυσιογνωμία της γιαγιάς Βαγγελιώς, ξεδιπλώνει συναισθήματα, ενώ περνάει και το μήνυμα της στοργής προς την τρίτη ηλικία.
“Πίσω από τις κάμερες”:
Στην 6η ταινία μας αποφασίσαμε να προβληματίσουμε το θεατή με το επίκαιρο πρόβλημα της μετανάστευσης καθώς η περιοχή (Οιχαλία) είναι πολύπαθη. Έχοντας ως προϋποθέσεις ότι: α)στην ταινία θα παίξουν μαθητές, β)δεν μπορούμε να έχουμε νυχτερινά γυρίσματα διότι οι μαθητές είναι μικρής ηλικίας και οι μετακινήσεις δύσκολες, και γ)τα γυρίσματα να γίνουν σε ώρες κυρίως σχολικού ωραρίου, φάνηκε ως η καλύτερη επιλογή να αναδείξουμε τις επιπτώσεις του νέου μεταναστευτικού κύματος στα παιδιά τόσο μέσα στο σχολείο όσο και στην καθημερινότητά τους.
Η Άννα-Μαρία (μαθήτρια) αμέσως την άλλη μέρα μας έφερε την πρώτη μορφή σεναρίου. Τροποποιώντας το ύστερα από μερικές ημέρες τακτικών συναντήσεων και θέλοντας να αρχίζει η ταινία μας δραματικά (η σκηνή του εφιάλτη), καταλήξαμε στο τελικό σενάριο με αίσιο τέλος (ως συνήθως σε όλες μας τις ταινίες). Χρησιμοποιήσαμε δύο δανεικές handycam 720×576, Hi8 και dvd. Σημ: το σχολείο μας δεν έχει καμμία! Το ντεκουπάζ έγινε περιγραφικά χωρίς σχήματα λόγω έλλειψης χρόνου. Επισκευάσαμε λιγάκι και το αυτοσχέδιο μικρόφωνο (boom) και σε συνδυασμό με περισσότερα φίλτρα ήχου από τη «μονταζιέρα» καταφέραμε να βγάλουμε πιο καθαρό και ομαλό ήχο μεταξύ των σκηνών. Η πλοκή «ρέει» ομαλά και μεστά. Τα νοήματα διαδέχονται αβίαστα το ένα το άλλο. Η άψογη ερμηνεία της Άννας-Μαρίας και η αυθεντικότητα της γιαγιάς της, Βαγγελιώς, που άγγιξε καρδιές, επενδυμένα με την κατάλληλη μουσική, έβγαλαν το συναίσθημα που θέλαμε εξ αρχής. Φέτος μεταφράσαμε και το σενάριο σε δύο γλώσσες (Αγγλικά και Γερμανικά) και εισαγάγαμε τους διαλόγους με υπότιτλους.
Σημείωση: στο τέλος των γυρισμάτων της τελευταίας σκηνής δεν έμεινε καθόλου τούρτα…
